Wie ben ik?

Als ik in de spiegel kijk, zie ik mijzelf. Soms. Ik ben veel wat je niet ziet in een spiegel. Een enkele keer klop ik met wat ik zie, vooral in de avond. Maar wie ik ben? Naarmate ik ouder word, weet ik dat minder. Ik zou kunnen zeggen: ik ben oudste dochter, ik ben zus van twee broers en twee zussen. Er waren liefdes en nu al bijna dertig jaar een gelukkig makend verbond met Kees. Ik ben echtgenote, nee geen moeder. Ik ben vriendin, buurvrouw en kennis. Ik werd opnieuw dochter toen ik voor mijn moeder zorgde. Ik ben zorgzaam voor mijn geliefden.

Werk

Ik mocht als eerste in onze familie studeren en ik werd andragoge. Ik werkte mijn hele leven met veel passie, nieuwsgierigheid en vernieuwingsdrang. Als vormingswerkster, als docente op een hogeschool, als supervisor en coach, en als kleine zelfstandige projectontwikkelaar (begeleidster, leraar en trainer).

Mijn hele leven schreef en schrijf ik (schrijfster) en ik maakte van die liefde mijn werk. Gaf les in het schrijven van verhalen, van gedichten, van reisverhalen, van rapporten, beleidsstukken, artikelen, eindwerkstukken. Alle soorten schrijven in cursussen, workshops, trainingen in heel het land en soms daarbuiten. Ik werd levensverhalendeskundige: in de loop van de tijd bleek dat de rode draad in mijn werk . Ik weet inmiddels (bijna) alles over levensverhalen, autobiografieën, levensdozen, levensboeken, herinneringsdocumenten, voorlezen aan ouderen, optekenen van verhalen en schrijven van eigen levensverhalen. Ik was altijd op zoek naar het nieuwe, en ik beschreef de door mij ontwikkelde methodes in boeken. Ook al zie ik in de spiegel nooit een schrijfster, ik schreef wel zo’n tien boeken over mijn werk. Sommige daarvan zijn collectors items geworden, is mij wel eens verteld. Ik schreef tot nu toe één eigen levensverhaal, over de zorg voor mijn moeder.

En nu?

Ik geef mijn levensverhalenwerk door aan anderen, ook via mijn website. Ik schrijf nog steeds. Ik wandel en maak foto’s van wat aan mijn ogen trekt. Ik geniet van mijn daktuintje. Ik geef nog lezingen of workshops, als ik gevraagd word. Ik bedenk ook mooie schrijfdagen en thema- of trainingsdagen voor wie met levensverhalen werkt. Ik volg als altijd mijn verlangen, iets rustiger nu na mijn zestigste, maar nog steeds heb ik een oneindig reservoir van ideeën en wensen. Mijn werk en mijn persoonlijke leven lopen als altijd door elkaar. Ik zoek, schrijf, geef vorm. Ik weet ook wat het meeste telt: met liefde delen wat ik heb en wie ik ben, samenwerken met anderen, doorgeven van kennis en kunde, leren van de mensen om mij heen en oefenen in zijn en mededogen. Ik ben op doorreis. Ik ben een schildpad, een oude man, een vrolijk konijn, een jonge vrouw, een vogel hoog in de lucht. Ik ben vandaag zo anders dan morgen. Ik ben zoveel wat je niet in een spiegel ziet.